نه تو می مانی و نه من ونه اندوه و نه هیچیک از مردم این آبادی... به حباب نگران لب این رود قسم، و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت... غصه هم می گذرد، آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند... لحظه ها عریانند. به تن لحظه خود، جامه اندوه مپوشان هرگز. "سهراب سپهری"
