گاهی دلت بهانه هایی می گیرد که خودت انگشت به دهان می مانی...
گاهی دلتنگی هایی داری که فقط باید فریادشان بزنی اما سکوت می کنی ...
گاهی پشیمانی از کرده و ناکرده ات...

گاهی دلت نمی خواهد دیروز را به یاد بیاوری انگیزه ای برای فردا نداری و حال هم که...

گاهی فقط دلت میخواهد زانو هایت را تنگ در آغوش بگیری و گوشه ای گوشه ترین گوشه ای...! که می شناسی بنشینی و"فقط" نگاه کنی...

گاهی چقدر دلت برای یک خیال راحت تنگ می شود...
گاهی دلگیری...شاید از خودت.

بی تو من موندم و رویا                              خسته از تموم دنیا

یه دل تنگ شکسته                                 دو تا چشم خیس خسته

روزا تب دار شبا بیدار                                  یه تن خسته بیمار

مثه یه مرده سر دار                                    از خودم از همه بیزار

له له لحظه دیدار                                      بینمون دیوارو دیوار

فقر همه جا سر میکشد...

میخواهم بگویم؛ فقر همه جا سر میکشد …

فقر ، گرسنگی نیست ، عریانی هم نیست .

فقر ، چیزی را " نداشتن " است ، ولی ، آن چیز پول نیست ..... طلا و غذا نیست .

فقر ، همان گرد و خاکی است که بر کتابهای فروش نرفته ی یک کتابفروشی می نشیند  

فقر ، تیغه های برنده ماشین بازیافت است ،‌ که روزنامه های برگشتی را خرد میکند

فقر ، کتیبه ی سه هزار ساله ای است که روی آن یادگاری نوشته اند

فقر ، پوست موزی است که از پنجره یک اتومبیل به خیابان انداخته میشود

فقر ، همه جا سر میکشد

فقر ، شب را " بی غذا " سر کردن نیست

فقر ، روز را " بی اندیشه" سر کردن است .....

اگر در زندگیت بالا و پایین ها وجود نداشته باشند ...

یعنی تو مرده ای .